Johan's doel: SdC Dag 16: Puisseguin

Na het ontbijt om 8.00 uur vertrek ik voor een dag etappe van ongeveer 105km. Het begint nu steeds meer door te dringen dat ik in het kloppend hart van de Bordeaux wijnstreek ben. Overal bevinden zich Chateau's die, naar eigen zeggen, de meest fraaie Grand Cru's produceren. Ik kan het als overwegend bierdrinker in ieder geval niet beoordelen. Wel weet ik dat het Tifayne roseetje wat ik gisteren door mijn gastheer kreeg aangeboden als godendrank smaakte na een dagtocht fietsen.

Al na een kilometer of 11 arriveer ik bij het dorp Saint Emilion. Een soort van heilige grond waar je als Bordeaux liefhebber naar verluid een keer geweest moet zijn. Los van zijn reputatie is het een prachtig oud en pittoresk dorpje. Al gelijk bij binnenkomst valt me de muur op die klaarblijkelijk als enige nog overeind was blijven staan van wat ooit eens een kerk geweest moest zijn. De steunberen (ja, google dat maar eens even :-)) zijn het enige wat de muur nog overeind houdt. Heel apart om te zien.

Er bleek gelukkig nog een andere kerk in het dorp en uiteraard moest ik even naar binnen om een stempeltje zien te bemachtigen. Er was een vrouwtje bezig de bloemen te schikken en op mijn vraag voor een stempel mocht ik haar volgen en kreeg ik weer een mooie stempel in mijn paspoort. Wel bijzonder was dat ze vervolgens binnenin de stempel wat met de pen begint te krabbelen en uiteindelijk afsloot met een paraafje. Ik heb het naderhand nog eens bestudeerd, maar heb werkelijk geen idee wat er nu precies staat. Diegene die het weet mag het zeggen.

Omdat ik bang was vandaag geen stempel te kunnen bemachtigen had ik veiligheidshalve vanochtend mijn gastheer annex wijnboer ook al om een stempel gevraagd. Tussen alle mooie stempels van de kathedralen staat nu dus ook een stempel van wijnboer Tifayne (en natuurlijk die van mijn fietsenmaker al op dag een).

Nadat ik al genietend en fotootjes schietend Saint Emilion gepasseerd ben zie ik ineens weer een Santiago ganger fietsen. Dit keer iemand op de mountain bike met een fietskarretje er achter. Mijn eerste gedachte was dat het wel een Fransman zou zijn omdat ik die al eerder met dergelijke fietskarretjes onderweg tegen gekomen ben (geen Santiago gangers). Maar na een het openingsgesprekje blijkt het om de 64 jarige Vlaamse Belg Emiel te gaan. Ook wel de 'gezellige Belg' volgens zijn Nederlandse vrienden. En daar blijkt geen woord teveel van gezegd. Het is een en al gezelligheid en we hebben de grootste lol met zn tweeen. Hij blijkt uit de buurt van Gent vertrokken te zijn samen met een vriend. Deze is enkele dagen geleden weer naar huis gegaan omdat hij geen gelegenheid had om de hele tocht te doen.

En al pratend en fietsend arriveren we bij Cadillac. Ik heb er dan al weer 50km opzitten. We besluiten even een terrasje te gaan pakken in het gezellige centrum. Daar breekt ook net de fanfare los met daarbij een aantal oud-strijders aanwezig, behangen met medailles. Ze worden even goed in het zonnetje gezet. Er is ook een klein marktje gaande op het plein. Er staat een kraam waar ze gegrilde kippetjes verkopen en Emiel bedenkt zich geen moment en besteld er een. 'Die gaan we straks bij de lunch even soldaat maken' is zijn commentaar. Aangezien ik een beste trek heb bedenkt ook ik me niet en neem er ook een. We stappen vervolgens weer op de fiets met allebei een gegrilde kip aan het stuur bungelend.

Even later net buiten het dorp zoeken we een plekje aan de rand van een wijngaard om onze 'lunch' te gaan nuttigen. Tot mijn grote verbazing heeft Emiel al voor ik hem achterop reed een aantal oesters op de kop kunnen tikken die hij als voorgerecht begint te nuttigen. Het is een hilarische situatie en hebben het prima naar onze zin. Oesters en gegrilde kip, das leven als een God in Frankrijk!

Na het goede leven tot ons genomen te hebben moeten we toch echt weer eens verder. Ik moet nog 55km en Emiel zegt dat hij er nog 70 wil doen. We fietsen weer verder, maar na enige tijd blijkt het snelheidsverschil toch te groot. Emiel fietst met zijn karretje met een te laag tempo heuvelop en ik moet dan wachten. Na goed overleg besluiten we dat het het beste voor beiden is om voor nu afscheid te nemen. Maar we komen elkaar zeker nog weer tegen.

De rest van de etappe voert door een natuur reservaat genaamd 'Landes de Gasconge'. Het is een beetje alsof ik over de Veluwe rijdt. De wegen zijn vlak en lang en ik heb de wind schuin in de rug. Aangezien er weinig meer te beleven valt besluit ik de turbo er op te zetten. Met een kruissnelheid van rond de 30km/uur fiets ik het laatste stuk tot het dorp Moustey waar ik mijn overnachting gepland heb.

In mijn accomodatie zijn ook (Franse) Santiago wandelaars, de eerste die ik op mijn reis tegenkom. We gaan gezellig even een biertje met elkaar drinken waarna ik in dezelfde bar/tabac mijn avondmaaltijd bestel en nuttig. Het is weer een mooie dag geweest. Morgen weer een rit van 100km, ditmaal naar Dax. De Pyreneen lonken al....